|
Баляда Міхася Ткачова
|
|
10.03.1942 – 31.10.1992
|
Нішто ня страчана і не забыта.
Калі ёсьць крона, ёсьць і карані.
Кальчуга воева кап’ём прабіта,
І холад праз кальчугу ў нашы дні
З варонамі сьсівелымі ўлятае.
І ты ў зямлі шукаеш продкаў шчыт.
І шчыт знаходзіш ты, і адступае
Ад нашых дзён, як азіят, нябыт.
І ты штодня вяртаеш славу воям,
Агучваеш імёны на крыжах,
Хоць ты ня Бог і не гэрой... Гэроем
Табе ня стаць, ты іншы выбраў шлях,
І гэты шлях – нібы ўначы маланка,
Як лёт стралы, што ў ворага ляціць.
І Беларусь ня плача паланянкай –
Князёўнай на дзяцей сваіх глядзіць...
29.VI.2008.
|
|
